آي آدمها

امروز بخوبي دور و برخود را نگاه كردم جواني و شادابي طبيعت مرا تحت تاثير قرار داد و اين انديشه را بوجود آورد كه براستي ما چه لطفي براي طبيعت داريم زيادي ترين موجود طبيعتيم زباله ساز به شدت مصرف كننده و بي مصرفيم عقايدي داريم ساخته و پرداخته خودمان كه با توسل به انها تصور سلطاني و خدايي عالم را داريم بهاي ما انسانها موجوديت صرف در اين عالم نيست كه موجوديتمان بتنهايي ارزشي نازلتر ار ارزش گياهان و بهايم دارد چه آنها در اين طبيعت مثمر ثمرند و ما بي ثمر و مخرب.
بهاي آدميت در دستيابي به هويت انساني است .
مه و خورشيد و فلك در كارند
تا تو ناني به كف آري و به غفلت نخوري
ما خداي عالم نيستيم ما بنده خداي عالميم اگر جان علوي ما را بگيرند هيچ خواهيم بود اگر جان عالم را بگيرند عالمي نخواهد بود وهويت ما در ايمان به جان عالم و جانبخش عالم است. جهان استوار گشته است به نظم و حركت - جنبشهاي منظم ومتوالي حركت بينهات دايره در بي نهايت دايره و همه در جهت هويت بخشيدن به مايي كه انسانش نامند وبا اين افتخار كه عقل داريم در كنار عشق كه عاشق باشيم و عاقل و نه عاقل باشيم و عاقل كه اين عشق زاينده ايمان و اين عقل فزاينده ايمان است به اختيار خودمان