نظري به خلقت

روح چگونه با جسم عجين گشته است ؟ به نظر اين سراپا تقصير, مثال روح , آب است و همانگونه كه آب در هر قالبي جاي مي گيرد , روح نيز چنين باشد چگونه مقدورمان است آب را از بدنمان جدا كنيم و زنده باشيم آبي كه در همه بدن ما وجود دارد و در واقع حيات بخش بدن است گو آنكه همه چيز عالم باور نكردني است و ما براحتي مي پذيريم و چنانچه پذيرا باشيم پذيرش روح نيز قابل قبول خواهد بود . و از آنجائي كه كه هيچ خلقتي توسط رب العالمين در آن و لحظه صورت نپذيرفته است و تكامل و تحول از خاك تا افلاك و در همه چيز عالم مستتر است ,هر آنچه در روي زمين شكل گرفته است خارج از اين دور و تسلسل نيست . خلقت هر چيزي مشمول تكامل بوده تا عالم به هدف و مقصود نهائي يعني انسان برسد , از حيات تك يا خته ايها ي ساده تا حيوانات و تكامل حيوان تا دروازه هاي انسانيت و بعبارتي تا زماني كه روح بشري در جسم لايق ترين حيوان انسان گونه از ميان جمعي ديگراز همان گونه به منصه ظهور برسد, اولين انسان روي زمين به اراده الهي خلق شود و با مزاوجت با ديگران, جماعت حيوان به انسان مبدل گردد . شايد به جرات بتوان گفت اولين رسول الهي آدم بوده است و رسالت او تحولي شگرف به نام انسان سازي . به همان ترتيب كه همه رسل بعد ايشان هر كدام نقش خويش را در تكامل مدني انسانها ايفا نموده اند تا آدمي آني شود كه حال مي بينيم .
گوهري بودم، نهان اندر صدف
در كف درياي خلقت بي هدف
موجي از عشق آمد، از جايم بكند
گاهي اينسو، گاهي آنسويم فكند
مدتي در سينه اش جايم بداد
آنگه افكندم در آغوش جماد
از جمادي مردم و نامي شدم
و ز نما مردم ز حيوان سرزدم
مردم از حيواني و آدم شدم
پس چه ترسم كي ز مردن كم شدم